„Szlachetna Paczka” to akcja zainicjowana w Krakowie w 2000 roku przez księdza Jacka Stryczka. Dzięki niej co roku przed świętami Bożego Narodzenia ludzie znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej otrzymują w prezencie właśnie to, czego najbardziej potrzebują – ufundowane przez bezinteresownych darczyńców paczki przygotowywane są na podstawie zebranych przez wolontariuszy informacji o indywidualnych potrzebach i marzeniach tych, do których trafia pomoc. Władysław Wałęga, beneficjent akcji, namalował obraz nawiązujący do tego przedsięwzięcia specjalnie dla księdza Stryczka, jednak obdarowany nie przyjął prezentu. W kolekcji Muzeum Etnograficznego w Krakowie znajduje się kilka prac malarza.
Pośrodku obrazu znajduje się błękitna paczka przewiązana czerwoną wstążką, a obok leży wiele mniejszych. Spływającą z największego pakunku flagę narodową podtrzymuje siedzący na rowerze ks. Jacek Stryczek. Zarówno flaga, jak i rower zostały opatrzone licznymi napisami. Na powierzchni paczki rozpościerają się naczynia krwionośne z uskrzydlonego serca. Obraz wypełniają różnej wielkości postaci: wyglądają z okien, wędrują po schodach do budynku o ośnieżonym dachu, tłumnie podążają z paczkami w ramionach. Z tła wyłania się półpostać o podwójnej głowie w aureoli, trzymająca Biblię. Wśród pełnego wzgórz krajobrazu widzimy sylwetki Matki Boskiej z Dzieciątkiem (?) i wędrowca. Dwa okna, to zarazem oczy częściowo widocznej kobiecej twarzy, przytulonej do twarzy mężczyzny z brodą. Na obłokach spoczywa śpiący człowiek. Dostrzeżemy tu też elementy krakowskiej architektury. Po prawej, wznosi się kościół pw. św. Józefa z Rynku Podgórskiego (z tą parafią związany jest ksiądz Stryczek i sam twórca) oraz sąsiadujące domy i biały krzyż. W lewym dolnym rogu znajduje się kościółek św. Benedykta ze Wzgórza Lasoty. Na drewnianej ramie został wypalony napis zachęcający do wpłaty na cel akcji 1% podatku dochodowego, a dalej nazwy miast poprzedzielane symbolami serca. Na bocznych listwach zostały umieszczone nazwy kolejnych miejscowości.
Władysław Wałęga, urodzony w 1940 roku w Krakowie należy do najciekawszych współczesnych artystów nieprofesjonalnych. Na jego życiu zaważyła wojna. Wychowywał się w zakładach opiekuńczych, z których często uciekał. W wielu miejscach rozpoczynał naukę i pracę. Kilkakrotnie znalazł się w więzieniu i tam w 1971 roku podjął myśl o malowaniu. Długo zmagał się z chorobą alkoholową. Kuracja w szpitalu im. Babińskiego w Kobierzynie, jak mówi, „uratowała mu życie” i sprawiła, że od 1976 roku sztuka stała się jego nowym sposobem na radzenie sobie z rzeczywistością. Obdarzony bogatą wyobraźnią, już wcześniej zapisywał swoje wizje, a po latach niektóre zrealizował w postaci obrazów. Jego obrazy są malowane zazwyczaj techniką olejną i doskonałe warsztatowo. Ciekawy nurt tworzą prace o bogatej symbolice, nasuwające skojarzenia z surrealizmem. Był uczestnikiem licznych wystaw, w tym: Triennale Sztuki INSITA w Bratysławie w 1994.
Opracowała Grażyna Mosio.
Bibliografia:
Aleksander Jackowski, Sztuka zwana naiwną, Warszawa. 1995. Edwin Łukowski, Nie patrzę za siebie, „Kraków”, 2005. vol. 3.
