Rzeźba osadzona na drewnianej, prostokątnej podstawie koloru zielonego, przedstawia Matkę Boską w czerwonej szacie, z nieproporcjonalnie długimi rękami. Twarz Marii jest pucołowata, policzki zaróżowione, usta jasnoczerwone. Jej brązowe, falujące włosy sięgają szyi.
Figura od momentu powstania przeznaczona była do ubierania w stroje z tkaniny, dlatego jej autor skupił się jedynie na wiernym oddaniu twarzy, szyi i dłoni Matki Bożej. Korpus i ręce wykonane są dość schematycznie. Czerwoną polichromią pokryto szatę Marii, niewidoczną pod długą sukienką, nałożoną na figurę. Aby ułatwić ubieranie figury, ręce osadzone zostały na drewnianych kołeczkach, dzięki którym można je zginać w ramionach i łokciach.
Sukienkę, w którą ubrana jest figura Matki Boskiej, uszyto z czerwonej tkaniny. Jest suto marszczona przy szyi, z długimi rękawami. Dół sukni, mankiety i dekolt zdobią lamówki ze złotej taśmy i białej koronki. Szata uszyta została ręcznie. Świadczy o tym charakterystyczny, w tym przypadku dość niedbały (mało wprawny?) ścieg. Osoba szyjąca ją bardzo oszczędnie wykorzystała materiał przeznaczony na jej przygotowanie. Tylna część spódnicy ledwo sięga bowiem pasa. Prawdopodobnie tkaniny było zbyt mało, bądź uznano, że nie warto jej marnować, skoro tył i tak będzie niewidoczny – figurę okrywał bowiem najpewniej także płaszcz. Wskazuje na to stan zachowania sukni: jej przód jest bardziej spłowiały niż boki i rękawy. Zachował się także biały, powłóczysty welon, spływający z głowy Marii. Uszyty z dwóch prostokątnych kawałków tiulu, wzdłuż jednego brzegu obszyty jest taką samą koronką, jaką ozdobiono brzegi sukni.
Rzeźba feretronowa noszona była w czasie procesji w kościele katolickim.
Rzeźba ofiarowana została do Muzeum w 1936 roku przez proboszcza parafii w Leńczach, ks. Józefa Gacka. Być może pochodziła ze starego kościoła, rozebranego w 1934 roku. W latach 1931–1938 parafianie ze swoich składek wybudowali we wsi nową świątynię. Figura Matki Boskiej ubrana w czerwoną suknię znajdowała się wtedy już w zbiorach Muzeum Etnograficznego w Krakowie.
Opracowała Beata Skoczeń-Marchewka.
