Prezentowana pocztówka to odbitka fotograficzna. Zdjęcie zrobiono w naturalnej scenerii. Na pierwszym planie ukazuje ono dwóch Hucułów pod parasolem, siedzących na dość wysokiej ławce, ze zwisającymi swobodnie nogami, lekko uśmiechniętych, patrzących w dal. Mężczyźni mają na sobie podobne stroje: białe kożuszki bez rękawów tzw. keptary, jasne koszule ze stójką, białe spodnie, czarne wysokie buty, na głowach zaś kapelusze z ozdobami.
Nadawca kartki wypełnił pismem tło fotografii. Swoje słowa skierował do pani Heleny z Krakowa zapytując w nich: "Co Pani porabia – myśli Pani też choć trochę o mnie. Ja tu myślę i mówię czasem o Pani, tęsknię za Wami, ale tylko czasem. Śliczna tu jest okolica…". Na odwrocie widnieje okrągła pieczęć krakowskiej poczty.
Huculi obok Łemków i Bojków należą do grupy górali ruskich zamieszkujących Karpaty. Ciągłe zmiany granic administracyjnych spowodowały, że na kulturę huculską złożyły się elementy kultury ukraińskiej, rumuńskiej, węgierskiej, polskiej, żydowskiej, tatarskiej, ormiańskiej czy karaimskiej. Nazwa „Hucuł” według dziewiętnastowiecznych badaczy i pisarzy wywodzi się od słowa „koczuł”, oznaczającego koczownika. Wiązano ją także z rumuńskim słowem „hotul” czyli zbójnik.
Życie Hucułów było nierozerwalnie związane z przyrodą gór, lasów i połonin, a ich codzienne zajęcia skupiały się wokół hodowli, myślistwa i rękodzieła. Tajemniczość i niedostępność tamtejszych terenów wzbudzały duże zainteresowanie, zwłaszcza w okresie międzywojennym. Nic dziwnego, że huculszczyzna stała się także tematem pocztówek.
Zbiór pocztówek o tematyce huculskiej zgromadzonych w Muzeum Etnograficznym w Krakowie liczy około sto czterdzieści sztuk. Najstarsze z nich pochodzą z końca XIX w., najmłodsze z lat 90. wieku XX. Ich tematyka wiąże się z malowniczymi krajobrazami, zajęciami gospodarskimi, pasterstwem, uroczystościami, ubiorami, architekturą, rękodzielnictwem czy z ogólną prezentacją modnych swego czasu przedstawień „typów galicyjskich”. Największą grupę w muzealnych zbiorach stanowią pocztówki „fotograficzne”, wśród nich również ręcznie kolorowane, na tle naturalnych pejzaży, jak również zaaranżowane w atelier.
Opracowała Karolina Kolanowska.
