Pisanka wykonana w żeńskim klasztorze prawosławnym. Pochodzi z przekazu z Muzeum Narodowego w Krakowie, z daru Marii Dłuskiej. Jest ona zaliczana do jednej z odmian pisanek monasterskich, zwanych „woszczankami”, gdyż cała ich powierzchnia jest pokryta woskiem. Inkrustowano je srebrną lub złotą nicią, kolorowym staniolem, a najczęściej wielobarwnymi koralikami. Prawie zawsze do pisanek przyczepiano wstążkę, na której zawieszano je w „świętym kącie” przed obrazami. Występowanie „woszczanek” związane jest z kręgiem religii prawosławnej.
Te wyjątkowe w swoim rodzaju pisanki wielkanocne stanowią ogromną rzadkość w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych. Muzeum Etnograficzne w Krakowie może poszczycić się jedynym w Polsce zbiorem kilkunastu takich pisanek, z których najstarsze pochodzą z końca XIX wieku. Jedną z nich można podziwiać przez cały rok na wystawie stałej w muzeum.
Te wyjątkowe w swoim rodzaju pisanki wielkanocne stanowią ogromną rzadkość w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych. Muzeum Etnograficzne w Krakowie może poszczycić się jedynym w Polsce zbiorem kilkunastu takich pisanek, z których najstarsze pochodzą z końca XIX wieku. Jedną z nich można podziwiać przez cały rok na wystawie stałej w muzeum.
