W zbiorach Muzeum Etnograficznego w Krakowie znajduje się kolekcja 41 pierników toruńskich. Przedstawiają głównie postacie ludzkie, a także zwierzęta. Najstarsze z nich zostały wykonane z form pochodzących z I połowy XVII w.
Prezentowany tu piernik przedstawia postać króla Władysława IV (ur. 1595, kor. 1632, zm. 1648), zaś piernik umieszczony w galerii: postać królowej Cecylii Renaty (ur. 1611, kor. 1637, zm. 1644). U stóp postaci króla widoczna jest data 1637 rok, rok zaślubin pary. Źródła historyczne podają, że na wesele królewskie pojechała z Torunia delegacja Rady Miejskiej, wioząc ze sobą podarunki, być może także pierniki z wizerunkiem pary. Piernik to pieczywo wykonane z mąki zmieszanej z miodem i przyprawami korzennymi, natomiast to bez przypraw nazywane jest miodownikiem. Chociaż okres rozkwitu piernikarstwa toruńskiego przypada na XVII wiek, to po dziś dzień pierniki toruńskie należą do najbardziej rozpoznawalnych, nie tylko ze względu na doskonały smak, ale głównie dzięki różnorodnym kształtom. W drewnianych formach wytłaczano pierniki przedstawiające nie tylko wizerunki królów i królowych polskich, ale także postacie świętych, sytuacje z życia codziennego, scenki humorystyczne, żołnierzy, konno i pieszo, muzyków, a także całą galerię wyobrażeń zwierzęcych. Do wykonania pierników figuralnych stosowano specjalnie przygotowane twarde ciasto, bowiem takie ułatwiało dokładne odciśnięcie się wszystkich detali i drobnych ornamentów. Tak wykonane pierniki nie nadawały się jednak do konsumpcji, lecz pełniły funkcję dekoracyjną, często stanowiącą formę prezentu. Natomiast do spożycia wykonywano je z ciasta miękkiego (z dodatkiem środków spulchniających), lecz za to bez formy figuralnej. Pierniki toruńskie wypiekano przez cały rok, ale najwięcej na odpust św. Katarzyny (25 listopada). Stąd też znana nam do dziś odmiana pierników nazywana „katarzynkami”.
Prezentowany tu piernik przedstawia postać króla Władysława IV (ur. 1595, kor. 1632, zm. 1648), zaś piernik umieszczony w galerii: postać królowej Cecylii Renaty (ur. 1611, kor. 1637, zm. 1644). U stóp postaci króla widoczna jest data 1637 rok, rok zaślubin pary. Źródła historyczne podają, że na wesele królewskie pojechała z Torunia delegacja Rady Miejskiej, wioząc ze sobą podarunki, być może także pierniki z wizerunkiem pary. Piernik to pieczywo wykonane z mąki zmieszanej z miodem i przyprawami korzennymi, natomiast to bez przypraw nazywane jest miodownikiem. Chociaż okres rozkwitu piernikarstwa toruńskiego przypada na XVII wiek, to po dziś dzień pierniki toruńskie należą do najbardziej rozpoznawalnych, nie tylko ze względu na doskonały smak, ale głównie dzięki różnorodnym kształtom. W drewnianych formach wytłaczano pierniki przedstawiające nie tylko wizerunki królów i królowych polskich, ale także postacie świętych, sytuacje z życia codziennego, scenki humorystyczne, żołnierzy, konno i pieszo, muzyków, a także całą galerię wyobrażeń zwierzęcych. Do wykonania pierników figuralnych stosowano specjalnie przygotowane twarde ciasto, bowiem takie ułatwiało dokładne odciśnięcie się wszystkich detali i drobnych ornamentów. Tak wykonane pierniki nie nadawały się jednak do konsumpcji, lecz pełniły funkcję dekoracyjną, często stanowiącą formę prezentu. Natomiast do spożycia wykonywano je z ciasta miękkiego (z dodatkiem środków spulchniających), lecz za to bez formy figuralnej. Pierniki toruńskie wypiekano przez cały rok, ale najwięcej na odpust św. Katarzyny (25 listopada). Stąd też znana nam do dziś odmiana pierników nazywana „katarzynkami”.
