Pałamarka - rodzaj rękawicy drewnianej z długim zwiniętym do środka rogiem, chroniącej palce w czasie żniw. Osłona pomocna była w ujęciu większej ilości kłosów, co przyspieszało proces żęcia i jednocześnie zabezpieczała palce przed ewentualnym skaleczeniem chwastami.
Rękawice nakładano na 3, 4 i 5 palec lewej ręki (środkowy, serdeczny oraz mały).
Choć opisywana rękawica pochodzi z początku XX wieku, to podobnego typu narzędzie znane było już w starożytności na południu Europy.
Rękawicy do niedawna używano na wsiach bułgarskich w rejonach Besarabii (kraina historyczna położona w Europie Wschodniej, między Dniestrem a Prutem) , niektórych wsiach serbskich, posługiwano się nią również w Grecji, we Włoszech, na Balearach, w niektórych rejonach Iberii, na południowym Kaukazie (zwłaszcza u Tatarów zamieszkujących południowe rejony Tyflisu- dzisiaj Tbilisi), w północnej Afryce, Syrii, Palestynie, Armenii, Gruzji i Mezopotamii.
Przedstawiona na zdjęciu pałamarka pochodzi ze zbiorów Józefa Obrębskiego z okolic Razgradu w północno-wschodniej Bułgarii.
Opracowała Karolina Kolanowska.
