Nóż myśliwski typu finka wykonany z kawałka obrobionej stali (import do kultury Saamów, którzy – podobnie jak inne ludy Dalekiej Północy i Syberii – nie znali obróbki żelaza), skóry i poroża rena (rękojeść i pochwa). Na płaskiej powierzchni pochwy noża, po obydwu stronach wyryte postaci reniferów oraz ornament geometryczny (rys. poniżej). Rękojeść karbowana, we wgłębieniach umocowane skórzane obrączki. Górna część pochwy obciągnięta skórzanym rękawem, do którego wchodzi również znaczna część rękojeści. W rękawie znajduje się nacięcie służące do mocowania noża do paska.
Kultura materialna Saamów to przede wszystkim wyroby ze skór, rogów i kości reniferów. Nóż myśliwski stanowił podstawowy element wyposażenia – służył do ściągania skóry, ćwiartowania mięsa, cięcia rzemieni, strugania i obróbki. Ozdobiony rytami reniferów, ukazywał kult i szacunek jakim otoczone były te zwierzęta, które zapewniały przetrwanie, a ponadto w kultach szamańskich należały do symboli tzw. jasnej strony, czyli sfery niebiańskiej. Nóż ten, a zwłaszcza pokrywającego go zdobienia, są też przykładem charakterystycznego dla Saamów upodobania do ozdabiania przedmiotów rytami i rysunkami. Ich genezy można dopatrywać się w dekorowaniu tzw. świętych miejsc, związanych z pierwotnymi kultami.
Samowie (Saamowie, Saami), popularnie znani są jako Lapończycy. Zamieszkują obecnie północne krańce Europy w Norwegii, Szwecji, Finlandii. Z tego ostatniego kraju, za sprawą języka wzięła się ich popularna nazwa - Lapończycy, pochodząca od fińskiego słowa określejącego region ich pochodzenia. Choć do dziś dnia szeroko znani są jako Lapończycy, sami siebie, we własnym języku nazywają Saami, a swą krainę Sampi. W Rosji, wskutek ekspansji osadników, Samowie zepchnięci zostali na trudno dostępne i niegościnne tereny Wysp Sołowieckich, obszary wokół Morza Białego i Półwysep Kolski. Przez wieki zajmowali się hodowlą reniferów i myślistwem, które stanowiły źródło ich utrzymania. Oskarżani, wpierw przez prawosławnych mnichów a później przez władze radzieckie o praktykowanie krwawych obrzędów, byli masowo nawracani i „cywilizowani”. Tylko nielicznym grupom udało się zachować dawne tradycje. Wielu Saamom zamieszkującym terytoria Finlandii i Norwegii, przyszło dziś pełnić rolę etnograficznej atrakcji dla licznie przybywających na ich ziemie turystów.
Kultura materialna Saamów to przede wszystkim wyroby ze skór, rogów i kości reniferów. Nóż myśliwski stanowił podstawowy element wyposażenia – służył do ściągania skóry, ćwiartowania mięsa, cięcia rzemieni, strugania i obróbki. Ozdobiony rytami reniferów, ukazywał kult i szacunek jakim otoczone były te zwierzęta, które zapewniały przetrwanie, a ponadto w kultach szamańskich należały do symboli tzw. jasnej strony, czyli sfery niebiańskiej. Nóż ten, a zwłaszcza pokrywającego go zdobienia, są też przykładem charakterystycznego dla Saamów upodobania do ozdabiania przedmiotów rytami i rysunkami. Ich genezy można dopatrywać się w dekorowaniu tzw. świętych miejsc, związanych z pierwotnymi kultami.
Samowie (Saamowie, Saami), popularnie znani są jako Lapończycy. Zamieszkują obecnie północne krańce Europy w Norwegii, Szwecji, Finlandii. Z tego ostatniego kraju, za sprawą języka wzięła się ich popularna nazwa - Lapończycy, pochodząca od fińskiego słowa określejącego region ich pochodzenia. Choć do dziś dnia szeroko znani są jako Lapończycy, sami siebie, we własnym języku nazywają Saami, a swą krainę Sampi. W Rosji, wskutek ekspansji osadników, Samowie zepchnięci zostali na trudno dostępne i niegościnne tereny Wysp Sołowieckich, obszary wokół Morza Białego i Półwysep Kolski. Przez wieki zajmowali się hodowlą reniferów i myślistwem, które stanowiły źródło ich utrzymania. Oskarżani, wpierw przez prawosławnych mnichów a później przez władze radzieckie o praktykowanie krwawych obrzędów, byli masowo nawracani i „cywilizowani”. Tylko nielicznym grupom udało się zachować dawne tradycje. Wielu Saamom zamieszkującym terytoria Finlandii i Norwegii, przyszło dziś pełnić rolę etnograficznej atrakcji dla licznie przybywających na ich ziemie turystów.
