Rzeźba została wykonana z jednego kawałka jasnego drewna, starannie opracowanego dłutem i papierem ściernym, kryta lakierem bezbarwnym nadającym powierzchni gładkości i połysku. Z masywnej podstawy, stanowiącej jakby ćwiartkę okręgu, rzeźbiarz wymodelował figurę chłopca pijącego z butelki oraz postać kobiety, która przysiadła na pieńku. Przy lewej nodze kobiety leży sporej wielkości pakunek, w którym można dopatrzeć się ciężkiego tornistra dziecka wracającego ze szkoły. W przysadzistej bryle rzeźbiarz uchwycił moment wytchnienia zmęczonego chłopca i troski skupionej na nim matki.
Autor rzeźby Mieczysław Myczkowski urodził się w Nowym Żmigrodzie w 1909 roku, zmarł w Drezdenku w 1989 roku, prawdopodobnie większość życia spędził w miejscowości Radowo. Był twórcą-amatorem zajmującym się głównie rzeźbą i płaskorzeźbą, największą aktywność przejawiał w latach 70. Zbiór liczący jego 12 prac z tamtego okresu znajduje się w Muzeum Puszczy Drawskiej i Noteckiej im. Franciszka Grasia w Drezdenku. Prezentowana rzeźba zakupiona została do zbiorów MEK w 1979 roku, niedługo po II Triennale Plastyki Nieprofesjonalnej we Wrocławiu.
Eksponat zwraca uwagę nie tylko ukazaną sceną rodzajową. Dla muzealnika ma znaczenie także spód podstawy, która zgromadziła na sobie ślady własnej mikro historii rzeźby. Pierwszym, który to miejsce wykorzystał był sam Mieczysław Myczkowski, umieszczając tam ryte sygnowanie z adresem i datowaniem. Wtórny – nie wiadomo czy naniesiony ręką autora – jest napis „Matka z dzieckiem”, stanowiący tytuł pracy. Na fragmentarycznie zachowanej papierowej metce widać inny wariant tytułu „Kobieta z dzieckiem”. Uszkodzona karteczka z literami „GWlkp” to z całą pewnością informacja o pochodzeniu rzeźby, oznaczająca Gorzów Wielkopolski, stolicę województwa gorzowskiego w latach 1975-1998. Prawdopodobnie na wspomnianej już wystawie w ramach triennale chodziło o prezentację dzieł według klucza geograficznego. Kawałek plastra opatrunkowego z zielonymi cyframi „31/79” zawiera informację o tzw. numerze księgi wpływu; w tym przypadku czytając od tyłu możemy dowiedzieć się, że w 1979 roku rzeźba „wpłynęła” jako 31 eksponat do kolekcji Muzeum Etnograficznego w Krakowie. Najmłodszym oznaczeniem na spodzie rzeźby jest numer inwentarzowy MEK z metryczką napisaną czarnym, trwałym tuszem. Tak jak w przypadku obrazów, ich odwrocie służy do ograniczonego, ale koniecznego znakowania, tak w przypadku form przestrzennych, rzeźb, dobrym miejscem jest właśnie nieoglądany na eskpozycji spód podstawy. Tylko tam, nie narażając zabytku na uszkodzenie czy oszpecenie, można umieszczać mniej lub bardziej trwałe metki, napisy czy sygnatury, niezbędne do szybkiej identyfikacji muzealiów.
Opracował: Grzegorz Graff
Autor rzeźby Mieczysław Myczkowski urodził się w Nowym Żmigrodzie w 1909 roku, zmarł w Drezdenku w 1989 roku, prawdopodobnie większość życia spędził w miejscowości Radowo. Był twórcą-amatorem zajmującym się głównie rzeźbą i płaskorzeźbą, największą aktywność przejawiał w latach 70. Zbiór liczący jego 12 prac z tamtego okresu znajduje się w Muzeum Puszczy Drawskiej i Noteckiej im. Franciszka Grasia w Drezdenku. Prezentowana rzeźba zakupiona została do zbiorów MEK w 1979 roku, niedługo po II Triennale Plastyki Nieprofesjonalnej we Wrocławiu.
Eksponat zwraca uwagę nie tylko ukazaną sceną rodzajową. Dla muzealnika ma znaczenie także spód podstawy, która zgromadziła na sobie ślady własnej mikro historii rzeźby. Pierwszym, który to miejsce wykorzystał był sam Mieczysław Myczkowski, umieszczając tam ryte sygnowanie z adresem i datowaniem. Wtórny – nie wiadomo czy naniesiony ręką autora – jest napis „Matka z dzieckiem”, stanowiący tytuł pracy. Na fragmentarycznie zachowanej papierowej metce widać inny wariant tytułu „Kobieta z dzieckiem”. Uszkodzona karteczka z literami „GWlkp” to z całą pewnością informacja o pochodzeniu rzeźby, oznaczająca Gorzów Wielkopolski, stolicę województwa gorzowskiego w latach 1975-1998. Prawdopodobnie na wspomnianej już wystawie w ramach triennale chodziło o prezentację dzieł według klucza geograficznego. Kawałek plastra opatrunkowego z zielonymi cyframi „31/79” zawiera informację o tzw. numerze księgi wpływu; w tym przypadku czytając od tyłu możemy dowiedzieć się, że w 1979 roku rzeźba „wpłynęła” jako 31 eksponat do kolekcji Muzeum Etnograficznego w Krakowie. Najmłodszym oznaczeniem na spodzie rzeźby jest numer inwentarzowy MEK z metryczką napisaną czarnym, trwałym tuszem. Tak jak w przypadku obrazów, ich odwrocie służy do ograniczonego, ale koniecznego znakowania, tak w przypadku form przestrzennych, rzeźb, dobrym miejscem jest właśnie nieoglądany na eskpozycji spód podstawy. Tylko tam, nie narażając zabytku na uszkodzenie czy oszpecenie, można umieszczać mniej lub bardziej trwałe metki, napisy czy sygnatury, niezbędne do szybkiej identyfikacji muzealiów.
Opracował: Grzegorz Graff
