

Kamlejka znana jest przede wszystkim jako element tradycyjnego stroju Aleutów zamieszkujących Wyspy Komandorskie (Azja) oraz Wyspy Aleuckie (Ameryka Płn.). Aleuci zaliczani są do eskimo-aleuckiej rodziny językowej i kulturowo bardzo blisko spokrewnieni są z Eskimosami (Inuitami), z którymi sąsiadują. Podstawowym zajęciem Aleutów, determinującym ich tryb życia i kulturę, były polowania na ssaki morskie oraz połów ryb. Już na dziewiętnastowiecznych rycinach i obrazach portretowano ich jako myśliwych odzianych w kamlejki – nieprzemakalne kurtki-płaszcze.
Kamlejki miały za zadanie nie dopuszczać do przemoczenia wierzchniej odzieży wykonanej z futra. Miały chronić ją przed wilgocią i bryzą morską w trakcie polowań prowadzonych z kajaka. Do wyrobu kamlejek używano najczęściej wyprawionych jelit lwów morskich lub fok. Spotykane są również kurtki zrobione ze specjalnie spreparowanych skór rybich. Poszczególne elementy surowca zszywano nićmi wykonanymi ze ścięgien. Kamlejki, odpowiednio konserwowane i natłuszczone, były odzieżą niezwykle trwałą, zachowującą swoje właściwości przez wiele lat.
Obiekt znajdujący się w zbiorach Muzeum Etnograficznego w Krakowie, pozyskany został od Aleutów zamieszkujących Wyspę Beringa w Archipelagu Wysp Komandorskich, należących do Rosji. Kamlejka należy do kolekcji zgromadzonej w latach 1879-1883 przez Benedykta Dybowskiego, wieloletniego zesłańca, zoologa, lekarza, odkrywcy, a przede wszystkim wybitnego badacza przyrody oraz kultur rdzennych mieszkańców północno-wschodnich terenów Syberii.
Kolekcja etnograficzna zgromadzona przez Benedykta Dybowskiego (1833 - 1930) w latach zesłania w Kraju Zabajkalskim oraz w trakcie pracy na rządowym kontrakcie na Kamczatce w latach 1879 - 1883, to zespół unikalnych i bezcennych wyrobów rzemiosła rdzennych mieszkańców dalekiej Syberii i Wysp Komandorskich. Zróżnicowane pod względem funkcji, materiału i techniki wykonania, prezentują kulturę kilku grup etnicznych, wśród których dominują obiekty wykonane przez Koriaków, Itelmenów, Ewenów i Aleutów. Syberii. W kolekcji Dybowskiego liczącej ponad 130 eksponatów, dominują elementy strojów, broń oraz modele: sań, kajaków i ubiorów. Do najcenniejszych należą niewątpliwie aleucka parka (futro ze skórek/skalpów ptasich z piórami), również aleuckie kamlejki (anoraki) wykonane z jelit ssaków morskich, czy wreszcie koriackie i itelmeńskie kuklanki (futra), uszyte ze skór reniferów i jeleni. W części kolekcji obejmującej zbiory aleuckie znajdują się dwie kamlejki - odzież ochronna wykonana z jelit i tzw. kiszki gardlanej (wola) ssaków morskich, najprawdopodobniej lwa morskiego i lamparta morskiego.
Opracował Jacek Kukuczka.