Nakrycie głowy składa się ze stelażu wykonanego z pędów bambusa oraz pokrycia ze sztywnej skóry, okrytej ciemnobrązowym włosiem. Stożkowaty kształt hełmu przypomina nieco szyszak (typ europejskiego hełmu otwartego). Tylna część pozostaje dłuższa, przednia wycięta, a po bokach znajdują się schodkowate uskoki. Przez środek hełmu przechodzi wyraźne zgrubienie – naturalna bruzda, na której sztywny włos jest nieco uniesiony.
Jest to hełm wojownika z grupy etnicznej Bakundu, zaliczanej do ludów Bantu z grupy północno-zachodniej, zamieszkującej pogranicze obecnego Kamerunu i Nigerii, w tym okolice delty rzeki Kalabar (Calabar). Nakrycie głowy wykonane zostało ze skalpu goryla zachodniego (Gorilla Gorilla Diehli, ang. Cross River Gorilla) i służyło wojownikowi jako element ekwipunku/stroju wojennego.
Obiekt znajdujący się w zbiorach Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie, pozyskany został w trakcie badań na terenach położonych wzdłuż wybrzeża Kameruńskiego, na północny zachód od Góry Kameruńskiej. Hełm stanowi jeden z ciekawszych elementów liczącej niemal 300 obiektów kolekcji Stefana Szolc-Rogozińskiego. Rogoziński, pomysłodawca i kierownik „Pierwszej Polskiej Wyprawy Naukowej do Afryki” w latach 1882-1885, zgromadził bezcenną i rozległą kolekcję etnograficzną. Obrazuje ona głównie kulturę materialną Duala i sąsiednich grup etnicznych w czasach, gdy tereny te znalazły się w polu zainteresowań Niemiec i Wielkiej Brytanii – przyszłych wielkich potęg kolonialnych.
Opracował Jacek Kukuczka.
