Święty Roch przedstawiony został w pozycji siedzącej, lekko pochylony, ze spuszczoną głową, wsparty lewą ręką o zakrzywioną laskę, odziany w płaszcz z peleryną – okrycie to ozdobione jest delikatnym ornamentem gałązkowym. U stóp świętego siedzi pies.
Święty Roch, patron chroniący od zarazy i wszelkich chorób, uważany jest również za opiekuna aptekarzy, więźniów, pielgrzymów oraz zwierząt domowych. Legenda opowiada, że święty miał psa o imieniu Roszek, z którym się nie rozstawał, odkąd zwierzę uratowało mu życie.
Autor figurki Stanisław Kosiarski (ur. 1893 r., zmarł 1939 roku podczas bitwy pod Iłżą) to jeden z czołowych garncarzy iłżeckich. Swoją pracę w warsztacie ceramicznym rozpoczął przy boku ojca Teofila (zm. w 1924 r.), kontynuując tym samym dzieło swojego dziadka Stanisława. Po śmierci ojca nie przestawał doskonalić swoich umiejętności, mimo że zajęcie to nie przynosiło mu wystarczających dochodów. Jego warsztat wraz z suszarnią mieściły się w kuchni, obok maleńkiej izby, w której mieszkał z rodziną. Przez długi czas Kosiarski wiódł skromne życie schorowanego, izolującego się od ludzi człowieka. Przełomowym wydarzeniem dla jego twórczości okazała się Wystawa Ceramiki Ludowej zorganizowana w 1929 r. w Iłży, dzięki której jego prace znalazły nabywców, w tym m.in. Muzeum Etnograficzne w Krakowie. Kosiarski brał także udział w Wystawie Sztuki Ludowej w Berlinie (1937), na której został nagrodzony dyplomem honorowym.
W swojej twórczości Stanisław Kosiarski nawiązywał do form i technik zdobniczych wykorzystywanych przez swojego dziadka, jednocześnie przetwarzając i urozmaicając je na swój sposób. Sięgał do motywów sakralnych tworząc ceramiczne figurki świętych, kapliczki ze scenami z życia Chrystusa czy kropielniczki, oprócz tego wykonywał zabawki dla dzieci, głównie ptaki: indory, koguciki z gwizdkami, pawie, jak również tzw. „zwierzonki”: koty, wiewiórki, psy, kozy, jelenie a nawet słonie i wielbłądy.
W dekoracji swoich dzieł stosował ornament ryty i wyciskany, wykorzystując m.in.: gwoździki, wałeczki, kawałki drewna i płótno, natomiast do pokrycia figurek używał najczęściej trzech rodzajów polew: zielonej, brązowej oraz żółtej.
Opracowała Karolina Kolanowska.
