Święty Antoni ukazany w arkadowym obramowaniu, z Dzieciątkiem Jezus na prawej ręce i lilią w lewej dłoni. W tle kościół i drzewo. Na arkadzie liczne wota. Nad nią, w narożach ornament kwiatowy. U dołu napis majuskułą: „CUDOWNY OBRAZ S ZJAWIONY NAGUZE RAD ROKUP 1662”. Część pola obok napisu nie wycięta.
Pierwowzorem dla drzeworytu był cudowny obraz św. Antoniego w kościele oo. Bernardynów w Radecznicy, która była ważnym ośrodkiem kultu tego Świętego w Polsce do momentu kasaty klasztoru w 2 połowie XIX w.
Historia objawienia w Radecznicy przywołuje datę 8 maja 1644 roku. W tym dniu miejscowy tkacz Szymon dostąpił łaski rozmowy ze świętym Antonim, który wyraził życzenie, by na Łysej Górze wybudowana została świątynia.
Kult świętego w radecznickim sanktuarium nadal propagują OO. Bernardyni, którzy powrócili tu w 1916 r. W 1995 r. pożar strawił otaczany czcią obraz.
Obecnie w świątyni znajduje się jego kopia wykonana w Krakowie przez Jerzego Kumalę. Św. Antoni powszechnie czczony jest przez wiernych kościoła katolickiego między innymi jako patron ubogich, narzeczonych, małżeństw i położnic. Do Niego zwracano się także w przypadku bezpłodności i we wszelkich sprawach rodzinnych. Powszechnie odwoływano się do Jego wstawiennictwa poszukując zagubionych ludzi lub przedmiotów.
Drzeworyt odbity został z jednego z 13 jedno- i dwustronnych, zachowanych klocków, pochodzących z warsztatu Macieja Kostryckiego i jego syna, również Macieja, którzy od około 1830 do 1899 roku działali w Płazowie koło Lubaczowa.
Znajdujący się w Muzeum Etnograficznym zbiór to jedyna w Polsce tak bogata kolekcja ludowych klocków drzeworytniczych, pochodzących z jednego warsztatu. Wielką wartość historyczną kolekcji, oraz jej niezwykłe walory artystyczne już na początku XX w. docenili nie tylko miłośnicy sztuki ludowej, naukowcy, ale również artyści, dla których między innymi drzeworyty z Płazowa były źródłem inspiracji twórczej ( np. dla W. Skoczylasa, S. Witkiewicza). Wszystkie klocki z warsztatu Macieja Kostryckiego oglądać można w Wirtualnym Muzeum Drzeworytów Ludowych (www.drzeworyty.eu).
Pierwowzorem dla drzeworytu był cudowny obraz św. Antoniego w kościele oo. Bernardynów w Radecznicy, która była ważnym ośrodkiem kultu tego Świętego w Polsce do momentu kasaty klasztoru w 2 połowie XIX w.
Historia objawienia w Radecznicy przywołuje datę 8 maja 1644 roku. W tym dniu miejscowy tkacz Szymon dostąpił łaski rozmowy ze świętym Antonim, który wyraził życzenie, by na Łysej Górze wybudowana została świątynia.
Kult świętego w radecznickim sanktuarium nadal propagują OO. Bernardyni, którzy powrócili tu w 1916 r. W 1995 r. pożar strawił otaczany czcią obraz.
Obecnie w świątyni znajduje się jego kopia wykonana w Krakowie przez Jerzego Kumalę. Św. Antoni powszechnie czczony jest przez wiernych kościoła katolickiego między innymi jako patron ubogich, narzeczonych, małżeństw i położnic. Do Niego zwracano się także w przypadku bezpłodności i we wszelkich sprawach rodzinnych. Powszechnie odwoływano się do Jego wstawiennictwa poszukując zagubionych ludzi lub przedmiotów.
Drzeworyt odbity został z jednego z 13 jedno- i dwustronnych, zachowanych klocków, pochodzących z warsztatu Macieja Kostryckiego i jego syna, również Macieja, którzy od około 1830 do 1899 roku działali w Płazowie koło Lubaczowa.
Znajdujący się w Muzeum Etnograficznym zbiór to jedyna w Polsce tak bogata kolekcja ludowych klocków drzeworytniczych, pochodzących z jednego warsztatu. Wielką wartość historyczną kolekcji, oraz jej niezwykłe walory artystyczne już na początku XX w. docenili nie tylko miłośnicy sztuki ludowej, naukowcy, ale również artyści, dla których między innymi drzeworyty z Płazowa były źródłem inspiracji twórczej ( np. dla W. Skoczylasa, S. Witkiewicza). Wszystkie klocki z warsztatu Macieja Kostryckiego oglądać można w Wirtualnym Muzeum Drzeworytów Ludowych (www.drzeworyty.eu).
