Obraz został zakupiony do zbiorów w jednym z domów w Cichem na Podhalu, w 1981 r.
Chromolitografia przedstawia dwóch świętych: Kryspina i Kryspiniana podczas pracy w warsztacie szewskim. Jeden z nich kroi na stole skórę, drugi szyje buty. W głębi kompozycji objawiająca się na tle ściany Matka Boska z Dzieciątkiem na obłoku. W niszy wizja męczeńskiej śmierci Świętych w kotle z rozgrzanym olejem. Według tradycji chrześcijańskiej św. Kryspin i św. Kryspinian byli żyjącymi w III w. braćmi, pochodzącymi z rzymskiej rodziny patrycjuszy. Rozdawszy swój majątek, udali się do Galii. W Soissons mieli pracować jako szewcy, nawracając pogan i posługując ubogim. Za odmowę wyrzeczenia się wiary chrześcijańskiej skazani zostali przez cesarza Maksymiliana na tortury i śmierć. Św. Kryspin i św. Kryspinian są patronami szewców, garbarzy, siodlarzy, tkaczy i krawców. Ich święto przypada 25 października. W ikonografii przedstawiani są najczęściej z przyborami szewskimi i atrybutami nawiązującymi do męczeńskiej śmierci (kamień młyński, nóż, miecz, kocioł z olejem, szydła, które wbijano im pod paznokcie). Pamięć o Świętych Kryspinie i Kryspinianie, czczonych szczególnie w średniowieczu, przetrwała między innymi dzięki nielicznym, zachowanym rycinom, rzeźbom, obrazom, czy relikwiarzom. Wiele z nich było w przeszłości fundowanych do kościołów przez cechy szewców (np. obraz znajdujący się w kościele św. Mikołaja w Kaliszu, czy relikwiarz z kościoła św. Piotra i Pawła w Krakowie). Wizerunki świętych szewców chętnie zawieszali w swoich warsztatach lub domach rzemieślnicy, zajmujący się obróbką skóry. Echa popularności kultu odnaleźć można w nie stosowanej już terminologii: kryspinadami nazywano dawniej prezenty na cudzy koszt, nawiązując do niezbyt chlubnej legendy, mówiącej o tym że Święci mieli kraść skóry, by móc najbiedniejszym rozdawać uszyte przez nich buty.
Chromolitografia przedstawia dwóch świętych: Kryspina i Kryspiniana podczas pracy w warsztacie szewskim. Jeden z nich kroi na stole skórę, drugi szyje buty. W głębi kompozycji objawiająca się na tle ściany Matka Boska z Dzieciątkiem na obłoku. W niszy wizja męczeńskiej śmierci Świętych w kotle z rozgrzanym olejem. Według tradycji chrześcijańskiej św. Kryspin i św. Kryspinian byli żyjącymi w III w. braćmi, pochodzącymi z rzymskiej rodziny patrycjuszy. Rozdawszy swój majątek, udali się do Galii. W Soissons mieli pracować jako szewcy, nawracając pogan i posługując ubogim. Za odmowę wyrzeczenia się wiary chrześcijańskiej skazani zostali przez cesarza Maksymiliana na tortury i śmierć. Św. Kryspin i św. Kryspinian są patronami szewców, garbarzy, siodlarzy, tkaczy i krawców. Ich święto przypada 25 października. W ikonografii przedstawiani są najczęściej z przyborami szewskimi i atrybutami nawiązującymi do męczeńskiej śmierci (kamień młyński, nóż, miecz, kocioł z olejem, szydła, które wbijano im pod paznokcie). Pamięć o Świętych Kryspinie i Kryspinianie, czczonych szczególnie w średniowieczu, przetrwała między innymi dzięki nielicznym, zachowanym rycinom, rzeźbom, obrazom, czy relikwiarzom. Wiele z nich było w przeszłości fundowanych do kościołów przez cechy szewców (np. obraz znajdujący się w kościele św. Mikołaja w Kaliszu, czy relikwiarz z kościoła św. Piotra i Pawła w Krakowie). Wizerunki świętych szewców chętnie zawieszali w swoich warsztatach lub domach rzemieślnicy, zajmujący się obróbką skóry. Echa popularności kultu odnaleźć można w nie stosowanej już terminologii: kryspinadami nazywano dawniej prezenty na cudzy koszt, nawiązując do niezbyt chlubnej legendy, mówiącej o tym że Święci mieli kraść skóry, by móc najbiedniejszym rozdawać uszyte przez nich buty.
