Chorągiewka noszona przez chłopców w czasie święta Simchat – Tora drukowana na różowym papierze.
Awers: Centralnie ukazana Tora zwieńczona koroną, pod nią dwugłowy orzeł. Po bokach zwierzęta: lew i jeleń. Kompozycję uzupełniają motywy geometryczne i roślinne oraz napisy hebrajskie (w tłum. Sztandar Aszera i korona Tory).
Rewers: W górnej części kompozycji sceny starotestamentowe – ofiara Abrahama (Gen. 22, 1-18), Jefte witany przez córkę (Ks. Sędziów 11, 30 -40). W dolnej części sceny związane ze świętami Sukot i Simchat - Tora: od lewej orszak mężczyzn ze zwojami Tory, którym towarzyszą chłopcy z chorągiewkami. Dalej Żydzi zataczający krąg i unoszący gałązki palmy, oraz podążający z naczyniami w dłoniach w stronę namiotu. Całość uzupełniona napisami hebrajskimi (w tłum.: Abraham się radował radością Tory, Izaak się radował radością Tory, Izaak się radował radością Tory. Cieszcie się i radujcie radością Tory. Cieszmy się i radujmy radością Tory).
Święto Sukot zwane w Polsce również Świętem Szałasów lub Namiotów obchodzone jest w Izraelu siedem a w diasporze osiem dni, od 15 do 21 (22) dnia miesiąca tiszri (w 2009 r. rozpoczęło się 3 października po zachodzie słońca). Przypomina o czterdziestoletniej wędrówce Żydów przez pustynię. Pierwotnie było także świętem plonów. Na czas jego trwania budowane są szałasy (sukka), w których wierni spotykają się i spożywają posiłki. Upamiętniają one namioty, w których mieszkali Żydzi w drodze do Kanaanu.
23 dnia tiszri (w Izraelu 22 dnia) kończy się roczny cykl czytania Tory. W tym dniu przypada święto Simchat – Tora (Radość Tory). Mężczyźni obnoszą w procesji zwoje Pięcioksięgu. Towarzyszą im mali chłopcy, powiewający chorągiewkami z papieru. Na kijki chorągiewek wtykają jabłka z zapalonymi świeczkami. Później dzieci zbierają się na bimie by otrzymać błogosławieństwo. Na zakończenie wierni biorą udział w poczęstunku.
Chorągiewka trafiła do zbiorów MEK prawdopodobnie za pośrednictwem Seweryna Udzieli. Publikowana jest w I wydaniu (1904 r.) pracy Reginy Lilientalowej pt. „Dziecko żydowskie”, opisującej obrzędowość rodzinną i zwyczaje ludowe polskich Żydów.
Opracowała Beata Skoczeń-Marchewka.
