Nie poddaję się, trwam. Władysław Wałęga – malarstwo
Treść
NIE PODDAJĘ SIĘ, TRWAM. WŁADYSŁAW WAŁĘGA – MALARSTWO
25 czerwca – 31 grudnia 2022
Muzeum Etnograficzne w Krakowie
ul. Krakowska 46
Wystawa przedstawia prace krakowskiego malarza Władysława Wałęgi, jednego z najciekawszych współczesnych twórców art brut.
W jego pracach odzwierciedlają się doświadczenia człowieka, który przeżył dramatyczne dzieciństwo, zaznał więzienia, nałogów, zmagań z depresją, chorobami. Życiowe traumy konkurowały z marzeniami o nieskrępowanej wolności, błędy młodości z kruchą wrażliwością, samotność z pragnieniem miłości…
Ocalenia szukał w sztuce. Malowanie stało się terapią i wyzwoleniem: ucieczką od dręczących wspomnień, demonów wyobraźni, lekiem łagodzącym napięcia i samotność.
Postać i sztuka Władysława Wałęgi intryguje. Obrazy nie pozwalają na obojętność – zachwycają i zaskakują, pociągają i odpychają, intrygują i bulwersują…
Co właściwie widzimy na jego obrazach? I czy sztuka może ocalić porozrywane życie?
Wystawa powstała z rozmów z Władysławem Wałęgą oraz badań prowadzonych przez kuratorki. Znalazły się na niej 44 prace malarza pochodzące z kolekcji publicznych i prywatnych, w tym te, które jeszcze nigdy nie były dotąd wystawiane. Uzupełniają ją fotografie powstałe w czasie sesji z udziałem artysty.
"To mnie może uratowało, przetrwałem ten okres burzliwy, taki smutniejszy w życiu, że miałem się gdzie schronić. Ja bym tak powiedział – schronić się w tej mojej podświadomości."
(Władysław Wałęga, 12 lipca 2021)
Władysław Wałęga - urodził się w 1940 r. Mieszka w Krakowie, należy do tworzących współcześnie najciekawszych artystów nieprofesjonalnych. Ojca nie znał, bo zginął w KL Auschwitz, matkę – gdy miał 3 lata – zabrało Gestapo. Wychowywał się w sierocińcach i zakładach opiekuńczych. Przez wiele lat zmagał się z chorobą alkoholową. Kilkakrotnie znalazł się w więzieniu. Tam podjął myśl o malowaniu. Leczony w szpitalu psychiatrycznym w Krakowie – Kobierzynie, dostrzeżony przez lekarza psychiatrę dra Andrzeja Kowala, poddał się terapii przez sztukę, która jak sam mówi, uratowała mu życie. Od lat 70. XX w. jego obrazy znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych w kraju i za granicą.
Kuratorki wystawy: Anna Grochal, Beata Skoczeń-Marchewka
Projekt aranżacji: Anna Zabdyrska
Fotografie: Adam Mikołajczyk (Pracownia Męskich Portretów), Marcin Wąsik (MEK)
25 czerwca – 31 grudnia 2022
Muzeum Etnograficzne w Krakowie
ul. Krakowska 46
Wystawa przedstawia prace krakowskiego malarza Władysława Wałęgi, jednego z najciekawszych współczesnych twórców art brut.
W jego pracach odzwierciedlają się doświadczenia człowieka, który przeżył dramatyczne dzieciństwo, zaznał więzienia, nałogów, zmagań z depresją, chorobami. Życiowe traumy konkurowały z marzeniami o nieskrępowanej wolności, błędy młodości z kruchą wrażliwością, samotność z pragnieniem miłości…
Ocalenia szukał w sztuce. Malowanie stało się terapią i wyzwoleniem: ucieczką od dręczących wspomnień, demonów wyobraźni, lekiem łagodzącym napięcia i samotność.
Postać i sztuka Władysława Wałęgi intryguje. Obrazy nie pozwalają na obojętność – zachwycają i zaskakują, pociągają i odpychają, intrygują i bulwersują…
Co właściwie widzimy na jego obrazach? I czy sztuka może ocalić porozrywane życie?
Wystawa powstała z rozmów z Władysławem Wałęgą oraz badań prowadzonych przez kuratorki. Znalazły się na niej 44 prace malarza pochodzące z kolekcji publicznych i prywatnych, w tym te, które jeszcze nigdy nie były dotąd wystawiane. Uzupełniają ją fotografie powstałe w czasie sesji z udziałem artysty.
"To mnie może uratowało, przetrwałem ten okres burzliwy, taki smutniejszy w życiu, że miałem się gdzie schronić. Ja bym tak powiedział – schronić się w tej mojej podświadomości."
(Władysław Wałęga, 12 lipca 2021)
Władysław Wałęga - urodził się w 1940 r. Mieszka w Krakowie, należy do tworzących współcześnie najciekawszych artystów nieprofesjonalnych. Ojca nie znał, bo zginął w KL Auschwitz, matkę – gdy miał 3 lata – zabrało Gestapo. Wychowywał się w sierocińcach i zakładach opiekuńczych. Przez wiele lat zmagał się z chorobą alkoholową. Kilkakrotnie znalazł się w więzieniu. Tam podjął myśl o malowaniu. Leczony w szpitalu psychiatrycznym w Krakowie – Kobierzynie, dostrzeżony przez lekarza psychiatrę dra Andrzeja Kowala, poddał się terapii przez sztukę, która jak sam mówi, uratowała mu życie. Od lat 70. XX w. jego obrazy znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych w kraju i za granicą.
Kuratorki wystawy: Anna Grochal, Beata Skoczeń-Marchewka
Projekt aranżacji: Anna Zabdyrska
Fotografie: Adam Mikołajczyk (Pracownia Męskich Portretów), Marcin Wąsik (MEK)
