Praca krosien, stępy w olejarni, żaren ucierających ziarno. Stukot skrzydeł ptaka-klepaka i młota na kowadle. Wybijanie rytmu przez młotki Pucheroków. Zabawa dziadów noworocznych, gwar i hałas na wiosennej Rękawce. Porządek i chaos, dzień i noc, narodziny i śmierć – wieczne koło życia zakodowane w różnych praktykach kulturowych.
Na wystawie stałej MEK splatają się istotne momenty życia jednostki i społeczeństwa. Od miniatury chodzika dla dziecka po koszulę żałobną. Czas pracy przeplata się z czasem świątecznym. Z jednej strony dostrzegamy wysiłek oracza na roli, stolarza strugającego drewno, juhasów wypasających owce, a z drugiej: rodzinę dzielącą się opłatkiem, kapelę weselną i wieczorne rozmowy prządek.
Poznawanie odwiecznego porządku rzeczy wiąże się z odtwarzaniem wiedzy o sobie. Na wystawie zwróćmy uwagę na miejsca, w których czujemy się bezpiecznie, i na te, które wymagają wyjścia poza strefę komfortu. Poczujmy domową atmosferę izby podhalańskiej, zajrzyjmy pod choinkę, przypomnijmy sobie dzieciństwo, oglądając pisanki i odpustowe ptaszki. Niech zagrają również niewygodne uczucia, niech widok sochy łopatkowej, przywiezionej przez repatriantów, przywoła dramat wojny. A kiedy zobaczymy figurki Żydów pośród emausowych zabawek, niech pojawi się w nas pytanie o nasz stosunek do drugiego człowieka.
Na wystawie stałej MEK splatają się istotne momenty życia jednostki i społeczeństwa. Od miniatury chodzika dla dziecka po koszulę żałobną. Czas pracy przeplata się z czasem świątecznym. Z jednej strony dostrzegamy wysiłek oracza na roli, stolarza strugającego drewno, juhasów wypasających owce, a z drugiej: rodzinę dzielącą się opłatkiem, kapelę weselną i wieczorne rozmowy prządek.
Poznawanie odwiecznego porządku rzeczy wiąże się z odtwarzaniem wiedzy o sobie. Na wystawie zwróćmy uwagę na miejsca, w których czujemy się bezpiecznie, i na te, które wymagają wyjścia poza strefę komfortu. Poczujmy domową atmosferę izby podhalańskiej, zajrzyjmy pod choinkę, przypomnijmy sobie dzieciństwo, oglądając pisanki i odpustowe ptaszki. Niech zagrają również niewygodne uczucia, niech widok sochy łopatkowej, przywiezionej przez repatriantów, przywoła dramat wojny. A kiedy zobaczymy figurki Żydów pośród emausowych zabawek, niech pojawi się w nas pytanie o nasz stosunek do drugiego człowieka.
