Wystawa MEK mówi nie tyle o życiu XIX-wiecznej wsi, a o tym, jak to życie postrzegali etnografowie. Toteż warto popatrzeć na nią ze świadomością, że ma się do czynienia z pewną propozycją, aranżacją i typologizacją. Szczególnie interesujące są pod tym względem izba krakowska, podhalańska, szkolna oraz warsztaty przemysłu ludowego. Przespacerujmy się pośród manekinów ubranych w polskie stroje ludowe, które jak Schulzowskie kolorowe fantazmaty „sypią się gęstymi łuskami lazuru, pawiej, papuziej zieleni, metalicznych połysków, rysują w powietrzu linie i arabeski, utrzymują się w bogatej i błyskotliwej atmosferze”1. Spróbujmy odsłonić znaczenia, jakie etnografowie nadawali rekonstruowanej przez nich przeszłości, rozpoznajmy wartości, jakie chcieli zachować dla kolejnych pokoleń.
1B. Schulz, Manekiny, [w:] tegoż, Sklepy cynamonowe
1B. Schulz, Manekiny, [w:] tegoż, Sklepy cynamonowe
