Kolekcja syberyjska – nowe spojrzenie

Nienieckie buty zimowe (pimy) z nietypową modyfikacją. Buty są „podkute” – na podeszwie widać główki stalowych gwoździków szewskich. Ze względu na rozmiar, bez wątpienia są to buty noszone przez rosłego mężczyznę. Buty wzorowane są na tradycyjnym obuwiu Nieńców, lecz zarówno rozmiar, jak i podeszwa wskazują, że były wykorzystywane przez obcokrajowców.

Buty składają się z „dwóch części”: wysokich cholew wykonanych ze skóry z futrem, ozdobionych aplikacjami skórzanymi) oraz z dwóch podeszew z twardej i sztywnej skóry, na krawędziach wywiniętych ku górze i zszytych z cholewami. Buty są "podkute" - na podeszwie widać główki stalowych gwoździków szewskich. Ze względu na rozmiar, bez wątpienia są to buty noszone przez rosłego mężczyznę raczej spoza rdzennej ludności (Nieńców).   Buty są darem Ireneusza Sobańskiego do zbiorów Muzeum Techniczno-Przemysłowgo (MTP) w Krakowie. Nie znamy daty ani okoliczności przekazu jednak wiadomo, że musiał mieć miejsce po jego powrocie z zesłania w latach 70. XIX wieku. Para obuwia (wraz z męskim futrem zwanym sook lub sowik lub sawak lub gus) trafiła do zbiorów Muzeum Etnograficznego w Krakowie (MEK) najprawdopodobniej już w pierwszym przekazie z MTP, w 1913 roku. 
Kwerenda-wizyta studyjna Jurija Kwasznina w MEK (03.10.2016). Wg informacji pozyskanych od rosyjskiego etnografa, buty te są samojedzkim/nienieckim wyrobem dla Rosjan lub dla kogoś spoza własnej grupy. Wskazuje na to podeszwa i sposób jej wykonania. Wg Kwasznina, buty nawiązują do typowego męskiego obuwia Samojedów (Nieńców). 
Informacje pozyskane w trakcie badań terenowych w Nienieckim Okręgu Autonomicznym (NAO) w 09/10.2017 roku. 
Wśród Nieńców istnieje wiele typów obuwia i związanych z nimi określeń/nazw. Zasadniczo wyróżnia się trzy typy butów:
1. buty wewnętrzne (docieplające) - LIPTY
2. futrzane buty z wysokimi cholewami, często zdobionymi - PIMY (przy czym tzw. pimy powsiediewne (noszone na co dzień) nie miały zdobień)
3. buty zewnętrzne, docieplające, nakładane na pimi - TOBOR (lub TABAKI)
Wg informacji pozyskanych w trakcie badań terenowych są to (w jęz. nienieckim) NARE-PIMY (NAREPIMY). Charakteryzują się doszytą podeszwą - podszyciem ze skóry.

Buty zimowe, męskie. Podeszwy wykonane ze skóry niedźwiedzia lub zająca morskiego (lahtak). Cholewki uszyte z kamusa – łap renifera. Taśmy skórzane do wiązania nogawek – nie do mocowania rakiet śnieżnych (karpli). Wewnętrzne taśmy do podwiązywania butów do pasa. 
Informacja pozyskana od dr Ericha Kastena z Kulturstiftung Sibirien ze Fürstenbergu (Niemcy), podczas wizyty studyjnej w MEK w dniu 28.02.2018 roku: Wszystkie typy obuwia letniego, zimowego, odświętnego i codziennego wykonywały kobiety eweńskie. Dekoracje dla dekoracji, typowe buty codziennego użytku.

Na karcie magazynowej obiektu został zapisany dawny numer inw.: MTP 14164 VE 186a

Skóra z futrem renifera (z tzw. łapek reniferowych), zszywane ręczne cienkim rzemieniem, pasmanteria - wyszycia z kolorowych tasiemek i wycinanych fragmentów tkaniny/sukna w kolorach żółtym, czerwonym, zielonym i granatowym. Materiałowe dekoracje ułożone są pasowo, poziomo z przodu cholewki.

Na obiekcie zachowała się archiwalna metka MEK z zapisem: „Pirmy. Buty ze skorek reniferowych. Syberja. Darował Oktawian Lesiecki Rok 1923”

W zasobach archiwalnych MEK zachowała się korespondencja (list) Benedykta Dybowskiego z Sewerynem Udzielą, założycielem i pierwszym dyrektorem muzeum, w sprawie przekazu 2 obiektów od Oktawiana Lesieckiego do zbiorów MEK. List znajduje się w zbiorach DziaŁu Dokumentacji Kontekstów Kulturowych MEK, sygnatura 250 III(miejsce 32) Dybowski - Lesiecki.
List/odpowiedź Seweryna Udzieli na list Benedykta Dybowskiego w sprawie przekazu 2 obiektów od Oktawiana Lesieckiego do zbiorów MEK: sygnatura 250 III(miejsce 33) Dybowski - Lesiecki

Skóra z futrem renifera (z tzw. łapek reniferowych), zszywane ręczne cienkim rzemieniem, pasmanteria (kolorowe tasiemki i wycinane fragmenty tkaniny)

Na obiekcie zachowała się archiwalna metka MEK z zapisem: „Samojedzi. Buty z Jamału. Darował J. Stanisławski 1923 rok”

Wg informacji uzyskanej od Alieksandry Tieriechiny ( ros. etnolożka, pomiędzy marcem 2015 a marcem 2016 przebywała na Płw. Jamalskim wśród Nieńców), ten typ obuwia zimowego nazywany jest z ros. kissy lub pimy. W języku nienieckim stosowane jest określenie piwa (piła).

Wg informacji pozyskanych w dniu 03.10.2016 roku, w trakcie wizyty studyjnej w MEK Jurija Kwasznina, rosyjskiego etnografa z Tobolska, jest to typowe zimowe, męskie obuwie nienieckie.  Kobiece buty odróżniały trójkątne, naszywane dekoracje na cholewce z przodu.

Informacje pozyskane w trakcie badań terenowych w Nienieckim Okregu Autonomicznym (NAO) w 09/10.2017 roku: Wśród Nieńców istnieje wiele typów obuwia i związanych z nimi określeń/nazw. Zasadniczo wyróżnia się trzy typy:
1. buty wewnętrzne (docieplające) - LIPTY
2. futrzane buty z wysokimi cholewami, często zdobionymi - PIMY (przy czym tzw. pimy powsiediewne (noszone na co dzień) nie miały zdobień)
3. buty zewnętrzne, docieplające, nakładane na pimi - TOBOR (lub TABAKI)
(patrz: 19165/MEK)
Wg pozyskanych informacji, buty tego typu nazywane są (w jęz. nienieckim) PIMY. Buty te noszone są zarówno przez kobiety jak i mężczyzn. Cechą dystynktywną jest umiejscowienie dekoracji (wzorów) wyszywanych z sukna, nici i aplikacji futrzanych.

Buty zimowe z wysokimi cholewkami wykonanymi ze zszytych łapek reniferowych (tzw. kamusa), czyli skóry z futrem pochodzącym z nóg młodego renifera. Pasy futra zszywane ręczne nićmi wykonanymi ze ścięgien reniferowych lub cienkiego rzemienia. Dekoracje widniejące na przedzie cholewki wykonane są ze wstawek z czerwonego i zielonego filcu. Podeszwa butów wykonana została ze złączonych warstw grubego filcu (tkaniny wojłokowej), które zszyto z cholewką grubymi nićmi.

Kolorowe dekoracje wykonane ze skrawków filcu, charakterystyczne są dla obuwia (jak i innych elementów stroju) Nieńców, dawniej zwanych Samojedami. Choć rozmiar butów wskazywać może, że były one używane przez osobę (zesłańca?), który przebywał na terytoriach tundry pomiędzy Półwyspem Kolskim a Jamalskim lub w innych okolicznościach zetknął się z Nieńcami.

Ciekawostką w przypadku tego obiektu jest fakt, że został on podarowany do zbiorów MEK w latach dwudziestych XX wieku przez Włodzimierza Tetmajera (1861–1923), pisarza, poetę, dramaturga, malarza, jednego z czołowych przedstawicieli Młodej Polski, a ponadto polityka i znawcę kultury ludowej, zwłaszcza Małopolski. Co ciekawe, Tetmajer nigdy nie przebywał w Rosji, na terenach Dalekiej Północy i Syberii.

Para skarpet (tzw. pończoch) z wysokimi cholewami wykonanych ze skóry z futrem, obecnie w większości wyliniałym. Na obiekcie zachowana wszyta metka z zapisem: „Czaży = pończochy ze skorek reniferowych Syberia Darował Oktawian Lesiecki Rok 1923”.
Skarpety te są tzw. wewnętrznym obuwiem (rodzajem docieplającej skarpety - wkładki) określanym wśród Nieńców jako tzw. LIPTY (w jęz. nienieckim). Tego typu skarpety zakładane były bezpośrednio na nogi, zaś na nie nakładano obuwie właściwe (u Nieńców tzw. pimy).

Informacje pozyskane w trakcie badań terenowych w Nienieckim Okregu Autonomicznym (NAO) w 09/10.2017: Wśród Nieńców istnieję wiele typów obuwia i związanych z nimi określeń/nazw. 
Zasadniczo wyróżnia się trzy typy:

1. wewnętrzne (docieplające) - LIPTY
2. futrzane buty z wysokimi cholewami, często zdobionymi - PIMY (przy czym tzw. pimy noszone na co dzień (ros. pimy powsiediewnenie) nie miały zdobień)
3. buty zewnętrzne, docieplające, nakładane na pimy - TOBOR (lub TABAKI).

Historycznym źródłem i zarazem jedynym dokumentem opisującym obiekt jest list Benedykta Dybowskiego do Seweryna Udzieli w sprawie przekazu 2 obiektów od Oktawiana Lesieckiego do zbiorów MEK. List znajduje się w archiwum MEK, sygnatura 250 III(miejsce 32) Dybowski - Lesiecki.

Para wysokich skarpet, tzw. pończoch wykonanych ze skór z futrem (włosiem) kolory brązowego. Skóra sztywna, zeschnięta, włosie częściowo wyliniałe. Wewnątrz cholewek wypełnienie pakułami. 
Przy obiekcie zachowana metka z zapisem „Pończochy skórzane. Rosja”   
Na karcie katalogu naukowego (głównego) zapisane w pochodzeniu: AZJA

Odzież wierzchnia w kształcie rozkloszowanego futra ubieranego przez głowę, tworząca jedną całość z kapturem i długimi rękawami. Futro w dwóch kolorach: białym (jasnym) i brązowym (ciemniejszym), uszyte ze skór z futrem renifera. Dolny pas/dolna część odzieży wykonana z jaśniejszego futra, podobnie krawędź kaptura. Mankiety wykonane z irchowej skóry. Widoczne spore ubytki futra (włosia) - obiekt mocno podniszczony - zachowała się skóra lecz ubytki futra sięgają miejscami 30% powierzchni (widoczne „łaty” z liniejącym, kępkowym i krótkim włosiem lub jego brakiem). 

Na karcie magazynowej zapis: „Ze zb. K. Machniewicza 1880r. Zakup dla MTP” oraz dawna sygnatura: MTP 8055 VE 32 A

Wg Juruja Kwasznina, rosyjskiego etnografa z Tobolska, jet to męskie okrycie w języku rosyjskim określane jako „gus” - nazwa pochodzi od mansyjskiego słowa „kus”. Odzież chroni przed wiatrem i zimnem, noszona zawsze futrem na zewnątrz. Nieńcy nazywają ją „SOOK”. Futro charakterystyczne dla pasterzy nienieckich, także dla Chantów i Mansów. Tego typu odzież wykonywana i używana jest do dziś dnia.

Informacje pozyskane w trakcie badań terenowych w Nienieckim Okregu Autonomicznym (NAO) w 09/10.2017: typowa męska, zimowa odzież wierzchnia o kroju poncza, noszona na MALICY, uszyta ze skór renifera. Określana jęz. nienieckim jako SAWIK lub SAŁAK. Inna spotykana nazwa to GUS (KUS), która nie jest nazwą nieniecką lecz pochodzenia chantyjskiego, stosowana również przez Rosjan.

Buty (para) z wysokimi cholewami. Irchowe, wysokie cholewy, zdobione paciorkami. Na obiekcie zachowana wszyta metka z zapisem: „Samojedów strój”.

Obiekt przekazany z PAU do MEK w 1921 roku (umowa depozytu, grupa Cm punkt 4, pozycje: a,b,c).
Wg zapisu w: „Rocznik Zarządu AU, rok 1879”, Kraków 1880, s. 146. [121-146], w wykazie darów złożonych AU w r. 1879/80, są to elementy ubioru kobiecego Tunguzki z okolic Turchańska położonego nad Jenisejem. Darowane przez dr Wilczewskiego* z Kalisza.

Informacje pozyskane w trakcie badań terenowych w Nienieckim Okregu Autonomicznym (NAO) w 09/10.2017 roku: Wśród Nieńców istnieje wiele typów obuwia i związanych z nimi określeń/nazw. Zasadniczo wyróżnia się trzy typy:
1. wewnętrzne (docieplające) - LIPTY
2. futrzane buty z wysokimi cholewami, często zdobionymi - PIMY (przy czym tzw. pimy powsiediewne/pimy codzienne, noszone na co dzień  - nie miały zdobień)
3. buty zewnętrzne, docieplające, nakładane na pimi - TOBOR (lub TABAKI)

W zbiorach REM w Petersburgu znajdują się analogiczne do obiektów z kolekcji MEK „buty/skarpety” ze skóry irchowej. Określane są jako „bankiry”  (Унты-торбаса)

Para niskiego obuwia. Część dolna (podeszwa, zapiętek i podbicie) wykonane ze skóry licowej, niska cholewka z płótna lnianego. Elementy łączone szyciem grubym, rzadkim ściegiem. Nici ze sznurka.
Rosja, Syberia, dawna Gubernia Jenisejska, wieś? Wiereskaje (na karcie magazynowej: Kierenskoje), koniec XIX w.
Na karcie magazynowej zapis: z daru Anny Radziewicz do MEK w 1918 r.