Dom Esterki
wystawy czasowe, sekretariat, biblioteka
W tym miejscu, u zbiegu ulic Krakowskiej oraz Trynitarskiej, stała wpierw gotycka kamienica, wybudowana w XIV w. Z tego czasu zachowały się piwnice. Czasy późniejsze (XV i XVI w.) pamięta z kolei część murów na parterze, zaś na elewacji ogrodowej zachowały się fragmenty kamieniarki okiennej datowanej na ok. 1430 r.
Potoczna nazwa, „Dom Esterki”, wiąże go z legendą o miłości Kazimierza Wielkiego do pięknej Żydówki Estery, a dom miał być miejscem ich potajemnych schadzek.
W XVI w. właścicielem kamienicy był Bartolommeo Berrecci, włoski architekt i rzeźbiarz okresu renesansu, działający na dworze króla polskiego Zygmunta I Starego. (Otrzymał on obywatelstwo Krakowa, był nawet rajcą miejskim i posiadał w mieście kilka kamienic. Spoczywa w pobliskim kościele Bożego Ciała.) Berrecci kamienicę przekazał z kolei córce Annie, a ta w 1543 r. sprzedała ją ławnikowi kazimierskiemu Stanisławowi Foxowi. Dom został wyremontowany i przebudowany w XIX wieku, a w latach 1978–1985 przeszedł gruntowny remont, podczas którego zostały zrekonstruowane detale kamieniarki, obramienia okienek piwnicznych oraz cokół z okładziny z płyt piaskowca. Kamieniarka portalu wejściowego pochodzi z przełomu XVII i XVIII wieku. W wyniku tego remontu kamienicy, przywrócono formę z przebudowy dokonanej w XIX w.
W roku 1987 budynek przekazano Muzeum Etnograficznemu w Krakowie. Dziś jest miejscem wystaw czasowych, zajęć edukacyjnych, mieści też część zbiorów, w tym specjalistyczną Bibliotekę Muzeum, oraz biura.
Potoczna nazwa, „Dom Esterki”, wiąże go z legendą o miłości Kazimierza Wielkiego do pięknej Żydówki Estery, a dom miał być miejscem ich potajemnych schadzek.
W XVI w. właścicielem kamienicy był Bartolommeo Berrecci, włoski architekt i rzeźbiarz okresu renesansu, działający na dworze króla polskiego Zygmunta I Starego. (Otrzymał on obywatelstwo Krakowa, był nawet rajcą miejskim i posiadał w mieście kilka kamienic. Spoczywa w pobliskim kościele Bożego Ciała.) Berrecci kamienicę przekazał z kolei córce Annie, a ta w 1543 r. sprzedała ją ławnikowi kazimierskiemu Stanisławowi Foxowi. Dom został wyremontowany i przebudowany w XIX wieku, a w latach 1978–1985 przeszedł gruntowny remont, podczas którego zostały zrekonstruowane detale kamieniarki, obramienia okienek piwnicznych oraz cokół z okładziny z płyt piaskowca. Kamieniarka portalu wejściowego pochodzi z przełomu XVII i XVIII wieku. W wyniku tego remontu kamienicy, przywrócono formę z przebudowy dokonanej w XIX w.
W roku 1987 budynek przekazano Muzeum Etnograficznemu w Krakowie. Dziś jest miejscem wystaw czasowych, zajęć edukacyjnych, mieści też część zbiorów, w tym specjalistyczną Bibliotekę Muzeum, oraz biura.