Khomissar to typ tuareskiego amuletu w formie zgeometryzowanej „dłoni Fatimy”. Z kolei „dłoń Fatimy”, inaczej zwana khamsa (pięć), to amulet chroniący przed złem, który swą nazwę wziął od imienia jedynej córki Proroka Muhammada.
Niezależnie od formy i pochodzenia (Maghreb, Sahara), zawieszki khamsa nawiązywały do cyfry 5, będącej odzwierciedleniem i jednocześnie uproszczonym „zapisem” 5 filarów islamu. Filary te, a więc wyznanie wiary (szahada), modlitwa (salat), post (saun), jałmużna (zakat) i pielgrzymka do Mekki (hadżdż) uznawane są podstawę tożsamości każdego wyznawcy islamu.
Tuaregowie, berberyjscy nomadzi z rozległych obszarów Sahary, również przynależą do tej wspólnoty, lecz podobnie jak i u innych koczowników, istotną rolę odgrywały wśród nich własne tradycje i wierzenia.
Od pozostałych Berberów, rdzennych mieszkańców Afryki Północnej, wyróżniał ich nie tylko koczowniczy styl życia, kastowa niemal hierarchia społeczna, ale również stosunkowo wysoka pozycja społeczna kobiet. Kobiety tuareskie nie zasłaniały twarzy (co pozostawało wśród Tuaregów domeną mężczyzn), ciesząc się jednocześnie sporą niezależnością w obrębie własnej wspólnoty. Swą pozycję oraz zamożność manifestowały poprzez umiłowanie do ozdób i biżuterii.
Wśród nich ważną rolę pełnił khomissar. Przekazywany z matki na córkę, miał zapewniać nie tylko ochronę przed „złym okiem”, demoniczną mocą zagrażającą zdrowiu lub życiowej pomyślności, ale też wspomagać płodność, największy skarb i wartość każdej kobiety. Khomissar odróżniał się od klasycznej khamsy (dłoni Fatimy) zgeometryzowanym kształtem, charakterystycznym dla biżuterii i dekoracji stosowanych przez Tuaregów. Zamiast pięciu „palców” tworzy go 5 rombów, wykonanych z metalu (stopu srebra i niklu) lub muszli, umieszczonych na skórzanej zawieszce. Obok innych amuletów, takich jak słynne „krzyże z Nigru” lub geometryczne oprawy na wersety Koranu (tcherot), stanowi jedną z wizytówek tuareskiego rzemiosła, szeroko wykraczającego poza granice Sahary.
Niezależnie od formy i pochodzenia (Maghreb, Sahara), zawieszki khamsa nawiązywały do cyfry 5, będącej odzwierciedleniem i jednocześnie uproszczonym „zapisem” 5 filarów islamu. Filary te, a więc wyznanie wiary (szahada), modlitwa (salat), post (saun), jałmużna (zakat) i pielgrzymka do Mekki (hadżdż) uznawane są podstawę tożsamości każdego wyznawcy islamu.
Tuaregowie, berberyjscy nomadzi z rozległych obszarów Sahary, również przynależą do tej wspólnoty, lecz podobnie jak i u innych koczowników, istotną rolę odgrywały wśród nich własne tradycje i wierzenia.
Od pozostałych Berberów, rdzennych mieszkańców Afryki Północnej, wyróżniał ich nie tylko koczowniczy styl życia, kastowa niemal hierarchia społeczna, ale również stosunkowo wysoka pozycja społeczna kobiet. Kobiety tuareskie nie zasłaniały twarzy (co pozostawało wśród Tuaregów domeną mężczyzn), ciesząc się jednocześnie sporą niezależnością w obrębie własnej wspólnoty. Swą pozycję oraz zamożność manifestowały poprzez umiłowanie do ozdób i biżuterii.
Wśród nich ważną rolę pełnił khomissar. Przekazywany z matki na córkę, miał zapewniać nie tylko ochronę przed „złym okiem”, demoniczną mocą zagrażającą zdrowiu lub życiowej pomyślności, ale też wspomagać płodność, największy skarb i wartość każdej kobiety. Khomissar odróżniał się od klasycznej khamsy (dłoni Fatimy) zgeometryzowanym kształtem, charakterystycznym dla biżuterii i dekoracji stosowanych przez Tuaregów. Zamiast pięciu „palców” tworzy go 5 rombów, wykonanych z metalu (stopu srebra i niklu) lub muszli, umieszczonych na skórzanej zawieszce. Obok innych amuletów, takich jak słynne „krzyże z Nigru” lub geometryczne oprawy na wersety Koranu (tcherot), stanowi jedną z wizytówek tuareskiego rzemiosła, szeroko wykraczającego poza granice Sahary.
