Fotografia na negatywie kolodionowym o podłożu szklanym o wymiarach: wys. ok. 210 mm, szer. ok. 265 mm, wykonana przez Awita Szuberta między 1876 a 1878 r. Klisza w stanie bardzo dobrym, wzdłuż krawędzi nieliczne złuszczenia i ubytki w warstwie obrazu, poddana konserwacji i zabezpieczona.
Na fotografii krajobraz górski, widok rozległej polany. Na pierwszym planie łąka usiana licznymi głazami i koryto rzeki Bystra. W centralnej części kadru, w pewnym oddaleniu od fotografującego, po drugiej stronie koryta rzeki siedzący na kamieniu mężczyzna w tradycyjnym stroju podhalańskim. Za nim zabudowania podwójnej fryszerki o potocznej nazwie "Młot Anny", czyli zakładu metalurgicznego, w którym z surówki wielkopiecowej wytwarzano stal (ogół zabudowań z ogniskami fryszerskimi, miechami i młotami napędzanymi kołami wodnymi). Po prawej stronie od zabudowań fragment tzw. "młynówki", to jest sztucznego koryta, którym doprowadzano wodę z Bystrej do urządzeń przez nią napędzanych. Z lewej i prawej strony kadru wzniesienia porośnięte częściowo drzewami iglastymi, w tle wysokie masywy górskie, między innymi Kasprowy Wierch i Goryczkowa Czuba.
Historia Kuźnic sięga XVIII w., gdy w Dolinie Jaworzynce, zwanej wówczas Jaworzynką Łuszczkową, odkryto złoża rudy żelaza. Na terenie dzisiejszych Kuźnic magazynowano ją, a następnie Drogą Żelazną (obecna Droga pod Reglami) transportowano do huty w Dolinie Kościeliskiej, gdzie była przetapiana. Tzw. "Huty Hamerskie" lub "Hamry", jak określano zakłady w Kuźnicach, zostały założone przed 1776 r. (dokładna data nie jest znana) prawdopodobnie przez ówczesnego starostę nowotarskiego Franciszka Rychtera-Pelikańskiego. Zakłady pozostały w jego posiadaniu do jego śmierci w 1783 r.
Od 1807 r. Hamry były własnością węgierskiej rodziny Homolacsów. Okres największej świetności zakładów przypadł na połowę XIX w., gdy Huty Hamerskie stały się największym tego typu zakładem w Galicji. W 1878 r. Władysław Anczyc pisał: "Nie lubię Kuźnic, zdaje mi się, że to potwór pożerający najpiękniejszą ozdobę gór, lasy".
Zasoby rudy żelaza okazały się niewystarczające dla opłacalnej produkcji już pod koniec lat sześćdziesiątych XIX w. i w 1869 r. Homolacsowie sprzedali hutę wraz z dobrami zakopiańskimi berlińskiemu bankierowi, baronowi Ludwigowi Eichbornowi. Po kilkunastu latach nieopłacalnej produkcji i nieudanych próbach przystosowania kompleksu do innej działalności zadłużone dobra wraz z zakładami kupił podczas licytacji w 1888 r. Władysław hr. Zamoyski, który podjął decyzję o całkowitej likwidacji zakładów metalowych. W 1936 r. w Kuźnicach powstała dolna stacja kolei linowej na Kasprowy Wierch.
Na fotografii krajobraz górski, widok rozległej polany. Na pierwszym planie łąka usiana licznymi głazami i koryto rzeki Bystra. W centralnej części kadru, w pewnym oddaleniu od fotografującego, po drugiej stronie koryta rzeki siedzący na kamieniu mężczyzna w tradycyjnym stroju podhalańskim. Za nim zabudowania podwójnej fryszerki o potocznej nazwie "Młot Anny", czyli zakładu metalurgicznego, w którym z surówki wielkopiecowej wytwarzano stal (ogół zabudowań z ogniskami fryszerskimi, miechami i młotami napędzanymi kołami wodnymi). Po prawej stronie od zabudowań fragment tzw. "młynówki", to jest sztucznego koryta, którym doprowadzano wodę z Bystrej do urządzeń przez nią napędzanych. Z lewej i prawej strony kadru wzniesienia porośnięte częściowo drzewami iglastymi, w tle wysokie masywy górskie, między innymi Kasprowy Wierch i Goryczkowa Czuba.
Historia Kuźnic sięga XVIII w., gdy w Dolinie Jaworzynce, zwanej wówczas Jaworzynką Łuszczkową, odkryto złoża rudy żelaza. Na terenie dzisiejszych Kuźnic magazynowano ją, a następnie Drogą Żelazną (obecna Droga pod Reglami) transportowano do huty w Dolinie Kościeliskiej, gdzie była przetapiana. Tzw. "Huty Hamerskie" lub "Hamry", jak określano zakłady w Kuźnicach, zostały założone przed 1776 r. (dokładna data nie jest znana) prawdopodobnie przez ówczesnego starostę nowotarskiego Franciszka Rychtera-Pelikańskiego. Zakłady pozostały w jego posiadaniu do jego śmierci w 1783 r.
Od 1807 r. Hamry były własnością węgierskiej rodziny Homolacsów. Okres największej świetności zakładów przypadł na połowę XIX w., gdy Huty Hamerskie stały się największym tego typu zakładem w Galicji. W 1878 r. Władysław Anczyc pisał: "Nie lubię Kuźnic, zdaje mi się, że to potwór pożerający najpiękniejszą ozdobę gór, lasy".
Zasoby rudy żelaza okazały się niewystarczające dla opłacalnej produkcji już pod koniec lat sześćdziesiątych XIX w. i w 1869 r. Homolacsowie sprzedali hutę wraz z dobrami zakopiańskimi berlińskiemu bankierowi, baronowi Ludwigowi Eichbornowi. Po kilkunastu latach nieopłacalnej produkcji i nieudanych próbach przystosowania kompleksu do innej działalności zadłużone dobra wraz z zakładami kupił podczas licytacji w 1888 r. Władysław hr. Zamoyski, który podjął decyzję o całkowitej likwidacji zakładów metalowych. W 1936 r. w Kuźnicach powstała dolna stacja kolei linowej na Kasprowy Wierch.
