Kartka pocztowa z reprodukcją czarno-białej fotografii przedstawiającej ubogą Palestynkę, mieszkankę przedmieść Nazaretu. Dziewczyna w skromnym i zniszczonym stroju stoi bosa na tle budynku, obok widoczny jest próg i drewniane drzwi. Na głowie trzyma naczynie, w ręku pleciony koszyk, być może z produktami przeznaczonymi na sprzedaż. Poniżej postaci podpis: „NAZARETH. A PEASANT GIRL”.
Pocztówka pochodzi z kolekcji założyciela Muzeum Etnograficznego w Krakowie, Seweryna Udzieli (1857-1937) i z myślą o nim została wybrana przez wybitnego archeologa, prof. Włodzimierza Antoniewicza (1893-1973): „Czcigodnym Państwu najserdeczniejsze pozdrowienia z podróży do Syrji, Palestyny i Transjordanji przesyła szczerze oddany Włodz. Antoniewicz. / Nazaret, 19.IV.1926 r.”
Autorką fotografii, zgodnie z informacją umieszczoną na odwrociu („MISS KARIMEH ABBUD, PHOTOGRAPHER NAZARETH / Copyright”) jest Karimeh Abbud (1893-1955), postać niezwykła, uznawana za pierwszą profesjonalną fotografkę działającą na terenie Libanu i Palestyny.
Rodzina Abbud wywodziła się z terenów południowego Libanu, a Karimeh urodziła się w Shefa Amr, gdzie jej ojciec Asad, pełnił funkcję lokalnego kaznodziei. Wkrótce przystąpił on do kościoła luterańskiego i już jako wyświęcony pastor pełnił posługę podróżując z całą rodziną po Palestynie, by wreszcie osiąść na stałe w Betlejem. Tutaj właśnie w 1913 r. na 17-ste urodziny Karimeh Abbud otrzymała w prezencie swój pierwszy aparat fotograficzny i od uwiecznienia surowych betlejemskich krajobrazów rozpoczęła swoją przygodę z fotografią. Po odbyciu edukacji w Schmidt Girl School w Jerozolimie i zdobyciu wyższego wykształcenia w zakresie literatury arabskiej na American University w Bejrucie zaczęła u progu lat 20-stych zarabiać na życie fotografując w przydomowym atelier kobiety i dzieci, a także większe uroczystości rodzinne, głównie wesela. Równocześnie uwieczniała atrakcje turystyczne Haify, Nazaretu, Betlejem i Tyberiady. Jeszcze jako studentka odbyła podróż do Baalbek, gdzie fotografowała stanowiska archeologiczne. W ciągu kolejnych dziesięciu lat zdobyła pozycję profesjonalnego fotografa w rodzinnym Nazarecie, a swoje pracę zaczęła sygnować podpisem „KARIMEH ABBUD - LADY PHOTOGRAPHER”.
Po śmierci rodziców w latach 40-stych Karimeh zmuszona była opuścić Nazaret, skąd udała się do Jerozolimy, a następnie do Betlejem. Nie są znane jej losy w trakcie wojennej zawieruchy roku 1948. Wiadomo jedynie, że ostatnie chwile życia spędziła w rodzinnym Nazarecie, gdzie umarła w 1955 r. Większa część jej spuścizny była uznawana za zaginioną aż do 2006 r., kiedy to pewien izraelski antykwariusz zamieścił na łamach arabskojęzycznej prasy ogłoszenie o prowadzonych poszukiwaniach prac fotografki. Wówczas okazało się, że kolekcja ok. 400 zdjęć zachowała się w jednym z budynków w Qatamon na przedmieściach Jerozolimy. Można przypuszczać, że tam właśnie zastała autorkę arabsko-izraelska wojna i podobnie jak tysiące palestyńskich mieszkańców zmusiła ją do opuszczenia domu, którego miała już więcej nie zobaczyć.
Lata działalności Karimeh Abbud przypadły na jeden z najbardziej burzliwych okresów w historii Palestyny, która od 1922 r. znajdowała się pod mandatem brytyjskim. Nie ustawały konflikty miejscowej ludności arabskiej z napływającymi z Europy syjonistami, chcącymi odbudować na tych terenach historyczne państwo Izraela. Wciąż jednak przeważał arabski czynnik etniczny. Na początku lat 20-stych tylko 1% mieszkańców Nazaretu stanowiła ludność żydowska (dominowały wyznania chrześcijańskie). Wojna zapoczątkowana ogłoszeniem 14 maja 1948 r. Deklaracji Niepodległości Izraela, zwana przez Żydów wojną o niepodległość, w tradycji arabskiej przetrwała pod mianem katastrofy.
Ukazanie świata przed katastrofą stanowi o niezwykłości fotografii Karimeh Abbud. W swoich portretach i krajobrazach odeszła ona od stylu dominującego w fotografii europejskiej i swoistej „obsesji etnograficznej”. Uwieczniała Palestyńczyków w niezwykle naturalny, spontaniczny sposób, dzięki czemu zachowany ich obraz jest autentyczny i zupełnie wyjątkowy.
Złożona historia Bliskiego Wschodu i skomplikowane dzieje fotograficznej spuścizny zapomnianej przez lata Abbud czynią nazaretańską pocztówkę ze zbiorów MEK prawdziwym unikatem.
Opracowała Kamila Wasilewska-Prędki.
Pocztówka pochodzi z kolekcji założyciela Muzeum Etnograficznego w Krakowie, Seweryna Udzieli (1857-1937) i z myślą o nim została wybrana przez wybitnego archeologa, prof. Włodzimierza Antoniewicza (1893-1973): „Czcigodnym Państwu najserdeczniejsze pozdrowienia z podróży do Syrji, Palestyny i Transjordanji przesyła szczerze oddany Włodz. Antoniewicz. / Nazaret, 19.IV.1926 r.”
Autorką fotografii, zgodnie z informacją umieszczoną na odwrociu („MISS KARIMEH ABBUD, PHOTOGRAPHER NAZARETH / Copyright”) jest Karimeh Abbud (1893-1955), postać niezwykła, uznawana za pierwszą profesjonalną fotografkę działającą na terenie Libanu i Palestyny.
Rodzina Abbud wywodziła się z terenów południowego Libanu, a Karimeh urodziła się w Shefa Amr, gdzie jej ojciec Asad, pełnił funkcję lokalnego kaznodziei. Wkrótce przystąpił on do kościoła luterańskiego i już jako wyświęcony pastor pełnił posługę podróżując z całą rodziną po Palestynie, by wreszcie osiąść na stałe w Betlejem. Tutaj właśnie w 1913 r. na 17-ste urodziny Karimeh Abbud otrzymała w prezencie swój pierwszy aparat fotograficzny i od uwiecznienia surowych betlejemskich krajobrazów rozpoczęła swoją przygodę z fotografią. Po odbyciu edukacji w Schmidt Girl School w Jerozolimie i zdobyciu wyższego wykształcenia w zakresie literatury arabskiej na American University w Bejrucie zaczęła u progu lat 20-stych zarabiać na życie fotografując w przydomowym atelier kobiety i dzieci, a także większe uroczystości rodzinne, głównie wesela. Równocześnie uwieczniała atrakcje turystyczne Haify, Nazaretu, Betlejem i Tyberiady. Jeszcze jako studentka odbyła podróż do Baalbek, gdzie fotografowała stanowiska archeologiczne. W ciągu kolejnych dziesięciu lat zdobyła pozycję profesjonalnego fotografa w rodzinnym Nazarecie, a swoje pracę zaczęła sygnować podpisem „KARIMEH ABBUD - LADY PHOTOGRAPHER”.
Po śmierci rodziców w latach 40-stych Karimeh zmuszona była opuścić Nazaret, skąd udała się do Jerozolimy, a następnie do Betlejem. Nie są znane jej losy w trakcie wojennej zawieruchy roku 1948. Wiadomo jedynie, że ostatnie chwile życia spędziła w rodzinnym Nazarecie, gdzie umarła w 1955 r. Większa część jej spuścizny była uznawana za zaginioną aż do 2006 r., kiedy to pewien izraelski antykwariusz zamieścił na łamach arabskojęzycznej prasy ogłoszenie o prowadzonych poszukiwaniach prac fotografki. Wówczas okazało się, że kolekcja ok. 400 zdjęć zachowała się w jednym z budynków w Qatamon na przedmieściach Jerozolimy. Można przypuszczać, że tam właśnie zastała autorkę arabsko-izraelska wojna i podobnie jak tysiące palestyńskich mieszkańców zmusiła ją do opuszczenia domu, którego miała już więcej nie zobaczyć.
Lata działalności Karimeh Abbud przypadły na jeden z najbardziej burzliwych okresów w historii Palestyny, która od 1922 r. znajdowała się pod mandatem brytyjskim. Nie ustawały konflikty miejscowej ludności arabskiej z napływającymi z Europy syjonistami, chcącymi odbudować na tych terenach historyczne państwo Izraela. Wciąż jednak przeważał arabski czynnik etniczny. Na początku lat 20-stych tylko 1% mieszkańców Nazaretu stanowiła ludność żydowska (dominowały wyznania chrześcijańskie). Wojna zapoczątkowana ogłoszeniem 14 maja 1948 r. Deklaracji Niepodległości Izraela, zwana przez Żydów wojną o niepodległość, w tradycji arabskiej przetrwała pod mianem katastrofy.
Ukazanie świata przed katastrofą stanowi o niezwykłości fotografii Karimeh Abbud. W swoich portretach i krajobrazach odeszła ona od stylu dominującego w fotografii europejskiej i swoistej „obsesji etnograficznej”. Uwieczniała Palestyńczyków w niezwykle naturalny, spontaniczny sposób, dzięki czemu zachowany ich obraz jest autentyczny i zupełnie wyjątkowy.
Złożona historia Bliskiego Wschodu i skomplikowane dzieje fotograficznej spuścizny zapomnianej przez lata Abbud czynią nazaretańską pocztówkę ze zbiorów MEK prawdziwym unikatem.
Opracowała Kamila Wasilewska-Prędki.
