Dyplom potwierdzający przyjęcie Adolfa Aleksandrowicza w poczet członków czynnych Cesarsko-Królewskiego Towarzystwa Rolniczego Krakowskiego. Dokument papierowy jednostronnie drukowany, uzupełniony zapisanym odręcznie czarnym atramentem nazwiskiem Adolfa Aleksandrowicza wraz z datą dzienną 11 stycznia 1859 r., uwierzytelniony podpisami prezesa Towarzystwa, Michała Badeniego i sekretarza Marcellego Jawornickiego oraz papierową pieczęcią z wyobrażeniem snopka siana i napisem w otoku: „KOMITET GOSPODRACZO-ROLNICZY KRAKOWSKI”. W czterech rogach dyplomu elementy dekoracyjne, przedstawiające kolejno: oracza podczas pracy, pasterza, snopki siana oraz narzędzia rolnicze.
Dokładna treść dokumentu brzmi:
„CES. KRÓL. TOWARZYSTWO GOSPODARCZO-ROLNICZE KRAKOWSKIE.Pobudzone chęcią przyłożenia się do postępu przemysłu rolniczego, gdy powzięło przekonanie, iż połączonemi siłami zmierzając ku powyższemu celowi, skutecznie na dobro ogólne wpływać zdoła, zawiązało się w zamiarze tak użytecznym za upoważnieniem krajowego Rządu. Pragnąc więc korzystać z światła i Obywatelskich uczuć Wielmożnego Adolfa Aleksandrowicza ma zaszczyt przybrać Go na Członka Czynnego tegoż Towarzystwa, w spodziewaniu, że jako Mąż odznaczający się zamiłowaniem dobra publicznego, i oceniający dążność Towarzystwa, prace onegoż z właściwem Sobie poświęceniem podzielać zechce.Działo się na Posiedzeniu Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego.Kraków dnia 11. Miesiąca Stycznia 1859 roku”.
Towarzystwo Gospodarczo-Rolnicze Krakowskie zostało założone w 1845 r. Miało na celu propagowanie nowoczesnych metod prowadzenia gospodarstwa wiejskiego. Funkcjonowało przez cały okres autonomicznej Galicji, swoimi działaniami wykraczając daleko poza ramy statutowe, angażując się w życie społeczne, a na nawet polityczne. Zrzeszało głównie bogatych ziemian, administratorów i dzierżawców, ale także ludzi nauki, zainteresowanych poprawą jakości życia na wsi, poprzez podnoszenie świadomości chłopstwa.
Przyjęty w 1859 r. w poczet członków Towarzystwa Adolf Aleksandrowicz (1811-1875) to ważna i ceniona postać dziewiętnastowiecznego Krakowa. Absolwent liceum św. Anny, poświęcił się studiom chemicznym w Uniwersytecie Jagiellońskim (i Berlińskim), gdzie przez pewien czas był asystentem, a od 1849 r. docentem chemii analitycznej. Był autorem prac z zakresu analizy galicyjskich wód mineralnych, m.in. w Szczawnicy, Krynicy, Rabce i podtatrzańskiej Jaszczurówce, publikowanych w Rocznikach Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, do którego należał. Wacław Tokarz w wydanym w 1915 r. dwutomowym dziele pt. Kraków w początkach powstania styczniowego i wyprawa na Miechów tak pisał o Aleksandrowiczu: „Po rok 1875, datę jego śmierci, nie było jednej instytucyi dobra publicznego, do którejby on nie należał i gdzieby rzeczywiście nie żałowano jego straty”.
Aleksandrowicz brał aktywny udział w wydarzeniach krakowskich 1846 i 1848 r. Wezwany w 1862 r. do Ławy głównej krakowskiej, pozyskał do jej składu wielu prominentów. Rok później Urząd Narodowy mianował Aleksandrowicza naczelnikiem miasta Krakowa, za co władze austriackie skazały go wkrótce na karę więzienia, najpierw 10 miesięcy w Krakowie, na Wawelu, a następne 12 miesięcy w Ołomuńcu.
Adolf Aleksandrowicz przez wiele lat prowadził aptekę w kamienicy „Pod złotą głową” przy krakowskim Rynku, budynek z długą tradycją – od XVI wieku niezmiennie w rękach aptekarzy.
Do zbiorów Muzeum Etnograficznego w Krakowie dyplom Aleksandra Aleksandrowicza trafił drogą przekazu materiałów zgłoszonych do konkursu „Ocalmy od zapomnienia”, organizowanego z inicjatywy Muzeum. Pierwsza edycja, ogłoszona przez dyrektora Edwarda Waligórę, odbyła się w latach 1969-1970.
Opracowała Kamila Wasilewska-Prędki
Wybrana bibliografia:
"Tygodnik Rolniczo Przemysłowy", R. VI, nr 5, 1859
Józef Louis, Przechadzka kronikarza po Rynku Krakowskim, Kraków 1890
Wacław Tokarz, Kraków w początkach powstania styczniowego i wyprawa na Miechów, t. I-II, Kraków 1915
Polski Słownik Biograficzny, t. I, Kraków 1935
Adam Ogorzałek, Ocalone od zapomnienia. Wokół zagadnień folkloru miasta Krakowa, w: Rocznik Muzeum Etnograficznego w Krakowie, t. IV, Kraków 1972
Dzieje Krakowa, t. III, Kraków w latach 1796-1918, pod red. J. Bieniarzówny i J. M. Małeckiego, Kraków 1979
